Jasmila Žbanić, rediteljka, scenaristkinja i autorka prvog filma o Srebrenici “Quo vadis, Aida?”, koji je proglašen najboljim evropskim ostvarenjem 2021. godine, govoreći o “takmičenju” u javnosti između njene Aide” i filma “Dara iz Jasenovca”, kaže da u tome nije učestvovala.
“Ja u tome nisam učestvovala jer filmovi nisu bili uporedivi, kao što ni Jasenovac ni Srebrenica za mene nisu tema prepiranja ili takmičenja nego dubokog poštovanja prema žrtvama i strašno upozorenje na šta su, na kakve zločine su ljudi spremni.”
Povezana vijest:
“Samo idiot može ne suosjećati sa srpskim žrtvama u Jasenovcu. Nadam se da će Zafranovićev film o Jasenovcu biti podržan u Srbiji i BiH jer vjerujem da bi on mogao da napravi vrhunsko djelo. Takav film bi trebalo da bude u školskom programu u Hrvatskoj, BiH i Srbiji da stalno podsjeća djecu šta su njihovi preci bili spremni da učine jedni drugima. A i ‘Aida’ bi trebalo da se prikazuje već u srednjim školama kako bi se razbio mit o srpskom junaštvu i cijeloj toj lažnoj partrijarhalnoj mitologiji”, rekla je Jasmila Žbanić za “Danas”.
Govoreći o reakciji publike na film, koji je u Novom Pazaru imao premijeru prije nekoliko dana, rediteljka kaže da je jedna od najljepših reakcija koju je dobila bila na premijeri filma u BiH.
“Mi smo na prvu projekciju pozvali mlade ljude iz Srbije, Hrvatske i svih dijelova BiH jer smo željeli da kažemo: ‘Ne dozvolite da vam ratni zločinci nameću krivicu za ono što niste uradili ili vas tjeraju da se osjećate kao žrtva, a 1995. godine se niste ni rodili. Treba da znate šta se desilo da biste se emancipovali. Zna se ko je počinio genocid, vi niste sigurno. Ta je poruka relaksirala atmosferu i nakon projekcije jedan mladi čovjek je ustao i rekao da je Srbin i da je plakao od pola filma. Neko ko je 20 godina svog života živio pod propagandom koja ga tjera da ne vidi bol drugog, da je negira, da je ismijava, bio je u stanju da plače zbog sudbine onoga koga su mu uvijek predstavljali kao neprijatelja. To je moć filma, ne govorim o svom filmu, nego o moći umjetnosti koja je drugačija od svakog drugog oblika ljudskog komuniciranja. Film se obrađuje i racionalno i emotivno, upija se očima, ušima, kožom. Doživljavamo novu hemijsku reakciju i mjenjamo se. Osoba koja uđe u bioskop ne izađe ista”, ispričala je Jasmila Žbanić.
